Czego potrzeba do ocieplenia poddasza?

Należy przygotować odpowiednią ilość wełny mineralnej lub innego materiału termoizolacyjnego, folię paroizolacyjną, taśmy izolacyjne, a także zszywki do mocowania folii oraz gwoździe i drut wiązałkowy. Niezbędny będzie też ostry nóż, najlepiej przeznaczony do cięcia wełny, młotek oraz zszywacz budowlany.

Wełna mineralna

Do ocieplania poddasza świetnie nadaje się wełna mineralna (skalna lub szklana). Jest to wciąż najpopularniejszy materiał wykorzystywany do tego celu, choć można też użyć styropianu lub płyt i mat z włókien drzewnych. Pozycję lidera wełna zawdzięcza przede wszystkim swej sprężystości, co przy montażu ocieplenia między krokwiami dachowymi jest szczególnie ważną cechą.

Skosy poddasza ociepla się lekkimi płytami lub matami o gęstości od 10 do 55 kg/m3 (maty są nieco tańsze niż płyty). Można też użyć wełny połączonej jednostronnie z folią aluminiową. Okładzina taka po uszczelnieniu taśmą będzie pełnić funkcję paroizolacji, więc nie trzeba już stosować tradycyjnej folii paroizolacyjnej.

Łaty drewniane

Zazwyczaj niezbędna grubość wełny przekracza grubość krokwi i wtedy na krokwiach trzeba zrobić tak zwane nadbitki zwiększające ich wysokość. Lepszym rozwiązaniem jest jednak przymocowanie prostopadle do krokwi drewnianego rusztu, między którego elementami umieści się dodatkową warstwę wełny. Ruszt i nadbitki robi się z drewnianych łat lub profili stalowych. Łaty powinny być zaimpregnowane, tak jak cała konstrukcja dachowa.

Folia paroizolacyjna

Na ogrzewanym, zamieszkanym poddaszu w mniejszej lub większej ilości gromadzi się para wodna. Najwięcej jest jej oczywiście w łazienkach, pralniach i suszarniach. Jej nadmiar jest usuwany przez kanały wentylacyjne lub otwarte bądź rozszczelnione okna. Część pary stara się przeniknąć przez połać dachu. Gdy jest jej zbyt dużo, a połać dachu nie jest odpowiednio wentylowana, para może się skroplić w wełnie i spowodować jej zawilgocenie – pogarsza to jej właściwości izolacyjne. Aby ograniczyć przenikanie pary przez dach, ocieplenie połaci zabezpiecza się dodatkowo jedną warstwą folii paroizolacyjnej. Paroizolację robi się z przezroczystych folii polietylenowych, folii metalizowanych, folii zbrojonych włóknem szklanym bądź siatką polietylenową lub folii połączonych z włókniną polipropylenową. Wszystkie one dobrze spełniają swoje zadanie. Folie metalizowane mają ponadto zdolność odbijania promieniowania cieplnego. Zwiększają więc izolacyjność cieplną połaci dachu.

Taśmy izolacyjne

Wszystkie miejsca łączenia folii paroizolacyjnej muszą być uszczelnione. Stosuje się do tego jedno- lub dwustronnie przylepne taśmy. Przy ocieplaniu poddasza, a zwłaszcza przy wykonywaniu izolacji cieplno-akustycznej stropu, przydadzą się taśmy izolacyjne – filcowe lub poliuretanowe. Odizolują one w pewnym stopniu podłogę od ścian lub innych elementów konstrukcyjnych i w ten sposób ograniczą przenoszenie się drgań, a więc i hałasu.

Radosław Murat