Detektory czadu. Budowa i zasady działania

Detektory czadu to urządzenia, służące do wykrywania tlenku węgla – bezbarwnego i bezwonnego gazu, groźnego dla życia ludzkiego. Czujniki mogą stanowić część składową domowej instalacji alarmowej, bądź pełnić funkcję odrębnego systemu ostrzegawczego. Z jakich elementów jest zbudowany typowy detektor i na jakich zasadach działa?

Sygnały ostrzegawcze

Typowy detektor czadu to urządzenie, działające w oparciu o sensor elektrochemiczny bądź półprzewodnikowy. Jego zadanie polega na ciągłym monitorowaniu stężenia tlenku węgla w danym pomieszczeniu. W przypadku przekroczenia dopuszczalnego poziom czadu, dochodzi do uruchomienia optycznej i akustycznej sygnalizacji alarmowej. Ostrzeżenie optyczne przyjmuje formę czerwonej diody (w sytuacji braku zagrożenia, lampka świeci na zielono). Aktywowany dźwięk ma natomiast dość wysokie natężenie i przerywany ton, na który zwrócą uwagę nawet śpiący domownicy.

W sytuacji podłączenia detektora do systemy alarmowego, istnieje możliwość otrzymania dodatkowych powiadomień ostrzegawczych – np. w formie SMS-a. System podejmuje też autonomiczne środki zwalczania niebezpieczeństwa, takie jak samoistne uruchamianie wentylacji.

Zasilanie i nie tylko

Czujniki są zasilane w sposób tradycyjny, przy pomocy sieci 230 V. Mogą posiadać wkłady na baterie-paluszki lub akumulator. Służy on przeważnie przez kilka lat nieprzerwanej pracy, dzięki czemu nie musimy się martwić o regularne, kosztowne wymiany.

Najnowocześniejsze modele detektorów są wyposażone w wyświetlacz ciekłokrystaliczny, ułatwiający odczyt poziomu stężenia czadu. Na obudowie znajdziemy też przycisk kontrolny, weryfikujący sprawność urządzenia, a także poprawności prowadzonych przez nie pomiarów.

Gdzie zamontować czujnik?

Montaż detektora jest bardzo prosty, dlatego da się go wykonać samodzielnie. Wystarczy postępować z wytycznymi, zawartymi w instrukcji danego producenta. Przykłady różnych typów czujników można znaleźć w ofercie sklepu internetowego elektryk.pl.

Urządzenie detekcyjne powinno być umieszczone w pobliżu potencjalnego źródła emisji tlenku węgla, w dobrze widocznym miejscu – np. na ścianie, na wysokości głowy. Aby uniknąć przekłamań odczytu, warto unikać miejsc nasłonecznionych, narażonych na zalanie, a także o zbyt dużym lub zbyt małym przewiewie. Wykluczonym jest montaż detektora przy oknie, wentylatorze, bądź na obszarze osłoniętym przez meble i zasłony.